Ja, je leest het goed. Ik heb een onvervulde kinderwens. Ik heb natuurlijk al eens geschreven dat ik mama ben van een geweldige zoon. En toch is mijn kinderwens onvervuld. In dit artikel vertel ik je waarom die wens onvervuld is en hoe het is om daarmee te leven. Want nee, het gaat niet voorbij, het is iets wat een plekje moest krijgen en wat mijn hele leven met mij mee gaat.
Verlangen
Al mijn hele leven verlang ik ernaar om moeder te zijn. Om een kindje te mogen dragen en al mijn liefde aan dat kindje te mogen geven. In mijn relatie met mijn ex-partner kwam die kinderwens uiteraard ter sprake. En omdat we allebei die wens hadden, zij een vast contract had en ik als uitzendkracht werkte op dat moment, besloten we dat we eerst zouden proberen of zij zwanger zou kunnen worden. Dat lukte en in 2014 werd onze geweldige zoon geboren. Wat was ik blij met hem! Vanaf het eerste moment heb ik al mijn liefde aan hem gegeven, zoals een moeder hoort te doen.
Een tweede kindje
En toen kwam het moment dat wij besloten om voor een tweede kindje te gaan. Deze keer zou ik degene zijn die het kindje zou dragen. Natuurlijk is zwanger worden geen vanzelfsprekendheid, dus ik was al blij dat uit de onderzoeken bij de gynaecoloog bleek dat er lichamelijk niets mis was. Na 6 pogingen met kunstmatige inseminatie was er echter nog steeds geen zwangerschap wat betekende dat wij over zouden moeten gaan naar IVF/ICSI.
Het bleek dat ik ondanks de hormonen op zich weinig eitjes aanmaakte, maar dat was geen probleem om door te gaan met de behandeling. De eerste poging leverde geen zwangerschap op. Bij de tweede poging kregen we te horen dat er geen terugplaatsing plaats zou vinden omdat de bevruchte eitjes die er waren niet goed genoeg doorontwikkeld waren waardoor er sowieso geen zwangerschap zou ontstaan.
Drie keer is scheepsrecht… Toch?
De derde en laatste IVF/ICSI poging bleek dat er ook deze keer weer weinig eitjes waren, maar beter weinig dan geen. Men besloot om twee eitjes tegelijk terug te plaatsen om de kans op een zwangerschap te vergroten. Middels een telefoontje zou ik later te horen krijgen of ik wel of niet zwanger was. Maar helaas, er bleek geen zwangerschap te zijn ontstaan. En dus betekende dat dat ik nooit zwanger zou worden. Op het moment dat ik dat hoorde stortte mijn wereld letterlijk even in. Of nou ja even? Mijn wereld stortte in. Mijn allergrootste droom zou nooit uit gaan komen en dat deed pijn. Heel veel pijn.
Depressie
Ik belandde in een depressie. Met heel veel hulp van familie, vrienden en professionals kwam ik er weer bovenop. Maar het kostte tijd, heel veel tijd. Een belangrijke manier voor mezelf om met mijn gevoelens en emoties om te gaan was het schrijven van gedichten. Die heb ik in die periode heel veel geschreven. Zoveel dat ik uiteindelijk besloot dat ook het taboe wat ligt op ongewenste kinderloosheid en een onvervulde kinderwens onder de aandacht gebracht moet worden. Ik bundelde mijn gedichten en in september 2021 verscheen mijn gedichtenbundel licht na het donker.
In deze bundel staan diverse gedichten die ik allemaal inleid met een stuk tekst over het gedicht en de periode waarin ik me toen bevond. Zo wordt het voor lezers duidelijker met welke emoties ik mijn gedichten op dat moment schreef. Helemaal trots ben ik op het feit dat mijn gedichtenbundel zelfs op bol.com te koop is.
Je spreekt niet alleen van een onvervulde kinderwens als het om je eerste kindje gaat. Een onvervulde kinderwens kan ook ontstaan door het uitblijven van een tweede kindje.
Ongewenst kinderloos of onvervulde kinderwens?
Als je goed gelezen hebt zag je dat ik net ook de woorden ongewenst kinderloos heb gebruikt. Dat staat namelijk in mijn dossier bij de huisarts. Ik ben ongewenst kinderloos omdat ik zelf geen kinderen kan krijgen. Maar doordat mijn ex-partner wel een kind op de wereld heeft mogen zetten en ik hem erkend heb, ben ik dus niet helemaal kinderloos. Vandaar dat ik zelf toch liever de woorden onvervulde kinderwens gebruik. Want die kinderwens die zal er altijd blijven. De wens om te weten hoe het is om een kindje in je buik te voelen, die verdwijnt niet, alleen heb ik me er inmiddels wel bij neer kunnen leggen dat die wens nooit in vervulling zal gaan.
Lees ook:
Heb of had jij een kinderwens?
Goed dat je hier zo eerlijk over bent en dat je over je gevoelens schrijft. Ik kan me voorstellen dat je het heel moeilijk vind dat je zelf geen kinderen kan krijgen. Ik herken mezelf wel een beetje in je verhaal, ook al is mijn situatie helemaal anders. Ik heb een dochter met autisme en mijn vriend en ik hebben besloten om niet meer voor een tweede kind te gaan. De kans dat het tweede kind ook autisme heeft, is veel te groot en dat kunnen we niet aan. Ik heb het hier moeilijk mee omdat het ‘plaatje’ niet altijd compleet is en ik het graag anders had gewild. Maar zo zie je maar dat het in het leven helemaal anders kan lopen en uiteindelijk moeten we gelukkig proberen zijn met wat we wél hebben. Ik wens je in ieder geval heel veel moed!
Dank je wel voor je reactie! Ik hoop inderdaad door hierover te schrijven het taboe een beetje te doorbreken. Ook al is het maar heel klein wat ik kan, ik wil daaraan mijn steentje bijdragen. Jouw situatie is misschien anders doordat je wel zelf een kindje hebt mogen baren, maar ook jij hebt een onvervulde kinderwens, waardoor jouw gezin niet compleet voelt. En ik kan me heel goed voorstellen dat ook dat heel lastig is. Het heeft tijd nodig om het een plekje te geven en ja, het komt altijd wel weer even bovendrijven. Maar dat mag ook, zolang we inderdaad maar proberen te blijven zien wat we wel hebben. Voor jou ook heel veel moed.
Wow dat lijkt me een heftige ervaring, iets wat je niet kan beïnvloeden en wat je moet accepteren. Wat goed dat je over dit onderwerp schrijft, er zullen vast veel vrouwen zijn die zich herkennen in jouw verhaal.
Ik hoop het ja. En juist voor die vrouwen en voor iedereen in hun omgeving heb ik dit geschreven. In de hoop dat zij er wat aan hebben en dat er vanuit de omgeving meer begrip komt voor de situatie waar vrouwen door gaan.
Wat ontzettend krachtig dat je dit durft te delen! Ik ken heel veel vrouwen met een onvervulde kinderwens en ik begrijp het verdriet. Vooral omdat ik het zelf ook mee heb gemaakt (door een absoluut wonder, wel 2x zwanger mogen raken, nadat ik de moed had opgegeven). Ik heb enorm veel bewondering voor je en ik vind het ontzettend inspirerend dat je je gevoelens hebt kunnen vertalen in gedichten. Hier ga je heel veel vrouwen mee helpen. Dikke knuffels
Dank je wel! Het voelt ergens wel kwetsbaar om dit te delen, want het is toch een soort van mijn achilleshiel, maar op deze manier kan ik wel een klein beetje bijdragen aan het doorbreken van het taboe rondom dit onderwerp. Wat fijn dat het jou uiteindelijk wel gegeven is om zwanger te mogen zijn.
Het is ontzettend moedig en mooi dat je hierover schrijft. Ikzelf heb geen kinderen, maar ook geen onvervulde wens. Ik zou verwacht hebben dat mensen me daarom raar zouden aankijken zo van ‘hoe? een vrouw die geen kinderwens heeft’ maar eigenlijk is dat niet het geval.
Ik zou ook niet weten waarom je daar raar van op moet kijken eerlijk gezegd. Iedereen besluit toch zelf over een kinderwens en om daar wel of geen invulling aan te geven.
Dat lijkt me heel moeilijk – iemand die mij heel dierbaar is heeft een vergelijkbaar traject doorlopen en moet ook door met een onvervulde kinderwens. En ja dat is in jouw geval zeker een betere benaming, een onvervulde kinderwens en niet ongewenst kinderloos. Ik wens je veel sterkte met het een plekje geven. Het is niet makkelijk.
Dank je wel
Jeetje, wat heftig allemaal. Goed dat je dit deelt, want er zullen vast veel vrouwen zijn die in deze situatie zitten
Wat mooi en eerlijk geschreven. Het lijkt me heftig om dat zo mee te moeten maken als je wens zo sterk is. Bij mij zelf is die wens ergens wel aanwezig, ik hoop dat ik het ooit mee mag maken. Maar ik voel die ‘drang’ nu nog niet.
Wel heftig als je het zo leest, maar erg moedig en ik denk een steun voor anderen die dit ook meemaken
zo dit is pittig zeg en goed dat je erover schrijft zowel voor jezelf als voor andere ?
Wat een openhartig blog! Ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om zo’n wens definitief af te moeten sluiten en ben blij te horen dat je het hebt kunnen accepteren. Liefs