Iets wat ik soms lastig vind om mee om te gaan is wanneer er gesprekken over zwangerschappen of borstvoeding plaatsvinden. Ik vind het prima dat mensen die gesprekken hebben hoor, maar soms is het wel lastig in combinatie met mijn onvervulde kinderwens.
Gesprekken om mij heen
Natuurlijk, waar vrouwen samen komen gaat het met regelmaat ook over zwangerschappen. Dat is toch iets wat echt kenmerkend is voor de vrouw; zwanger zijn en nieuw leven baren. Wanneer er dan iemand opa of oma is geworden, dan merk je al snel dat vrouwen met elkaar het gesprek aangaan over zwangerschappen, borstvoeding en de kleinkinderen. En dat mag. Zeker, ik ga dat echt niet verbieden. Soms vind ik het zelfs leuk om dat soort gesprekken te horen. Alleen voor mij hoeft het niet altijd en zeker niet heel lang. Niet omdat het niet interessant is om te horen hoe vrouwen het beleven of hoe zij er op terug kijken, nee integendeel, maar omdat ik met mijn eigen onvermogen word geconfronteerd.
Ongemakkelijk
Nou ben ik sowieso al geen prater en vind ik het sowieso vaak al lastig om mee te doen in een gesprek. Maar het is voor mij nog lastiger om überhaupt mee te kunnen doen wanneer gesprekken gaan over zwangerschap of over hoelang iemand bijvoorbeeld borstvoeding heeft gegeven. Over andere onderwerpen zoals wanneer je kindje zindelijk was bijvoorbeeld, kan ik dan wel weer meepraten, want dat weet ik natuurlijk wel vanuit mijn zoon. Maar goed, dan ben je natuurlijk het hele onderwerp van een zwangerschap al voorbij.
Negen maanden
En zo zijn er wel meer dingen die ik niet snap van zwangere vrouwen omdat ik daar niet over mee kan praten. Bijvoorbeeld dat zij het soms zat zijn om zwanger te zijn terwijl ze dan pas een maand of anderhalve maand later uitgerekend zijn. Ik kan het mij persoonlijk niet voorstellen dat je klaar bent met een zwangerschap, maar dat komt ook doordat ik niet weet hoe het voelt om zwanger te zijn. Ik denk dan, je weet van te voren dat het negen maanden duurt, dus zit die tijd dan ook uit, maar zo voelt het voor een zwangere waarschijnlijk dan helemaal niet.
Kortom, het maakt het allemaal soms best lastig om deel te nemen, of luisteraar te zijn, bij dit soort gesprekken. Terwijl ik het iedereen overigens gewoon gun om dat wel te mogen ervaren hoor. Begrijp me daarin absoluut niet verkeerd.
Blijft een moeilijk onderwerp om over te praten. Best jammer want volgens mijn helpt dat echt een kan het moeilijke reacties voorkomen
Voordat ik moeder was struggelde ik hier ook regelmatig mee. Wat dat betreft ken ik nu beide kanten van de medaille.
Het viel me de laatste tijd op dat ik veel dames tegenkom die problemen ervaren met zwanger worden. Het zijn situaties waar ik het steeds moeilijk vind en niet goed weet hoe ik hierop moet reageren.
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om de gesprekken te horen, als het zo’ n kwetsbaar onderwerp is.
Het is en blijft een lastig onderwerp voor veel mensen kan ik geloven. Ik vind het knap als je er samen open en eerlijk over kunt praten!
Het lijkt me moeilijk als je een onvervulde kinderwens hebt.