Wat een wedstrijd gisteren. Voor die ene man op de derde plaats van het podium vast heel bijzonder. Waar ik het over heb? De geweldige race van Bo Bendsneyder in de Moto2 gisteren. Op het COTA (Circuit Of The Americas) reed hij voor het eerst in zijn Moto2 carrière naar het podium. Hij zette verdriet om in kracht.
Het verhaal van Bendsneyder
Ik kan me voorstellen dat je geen volger van de motorsport bent. De naam Bo Bendsneyder zegt je misschien dan ook helemaal niets. Zoals ik hierboven al schreef, hij is een motorcoureur en ik als Assens meisje ben natuurlijk opgegroeid met de TT. Ik heb hem dan ook al menig maal zien rijden. Afgelopen vrijdag overleed zijn opa dus het was voor hem natuurlijk een heel beladen en emotioneel weekend. Dat was na zijn finish ook duidelijk te zien. Maar zijn verdriet zette hij tijdens de race uiteindelijk om in zijn kracht door het podium te pakken. En het podium droeg hij na de race op aan zijn opa.
Hoe ik mijn verdriet omzette in kracht
Ook ik heb periodes van verdriet gekend die ik uiteindelijk om kon zetten in mijn kracht. Het verdriet rondom mijn onvervulde kinderwens zette ik uiteindelijk om in mijn eigen gedichtenbundel. En daar ben ik nog steeds heel erg trots op. Deze bundel ontstond doordat ik vanuit mijn verdriet mijn woorden aan het papier toe vertrouwde. En het schrijven dat is mijn kracht. Dat is waar ik goed in ben. Dat is waar mijn passie ligt en dat is wat ik blijf doen.
In stilte in je kracht staan
Het verdriet rondom mijn scheiding heb ik nog niet om kunnen zetten in een kracht. Althans, niet als het om schrijven gaat want ik heb geloof ik pas 3 of 4 gedichten geschreven daarover in de afgelopen bijna twee jaar. En toch hoor ik van mensen dat ze vinden dat ik in mijn kracht sta. Omdat ik, hoe lastig soms ook, toch alles in mijn eentje voor elkaar weet te krijgen. Dat ik toch in mijn eentje kan werken en voor mijn zoon kan zorgen als hij bij me is. En dat ik dan ook nog zo nu en dan iets leuks met hem kan doen. Maar niemand weet hoe ik dat doe. Hoe lastig het soms is. Hoeveel pijn het me doet als ik nee moet verkopen naar mijn zoon. Alleen ziet te buitenwereld dat natuurlijk niet. Of ze kunnen het natuurlijk door mijn woorden heen lezen. En trouwens, zonder steun en hulp van familie en vrienden zou ik het sowieso niet kunnen hoor! Dus helemaal alleen doe ik het ook niet.
Als je het maar ziet ben je nooit alleen lieverd. Maar wel leren om hulp te vragen! Hulp vragen is geen tekortkoming. Maar is sterk, kracht tonen. Maak daar gebruik van
Juist hoe je je door moeilijke perioden erdoorheen slaat… dan leer je echt jezelf kennen. Verdriet mag er zijn en de kracht daarin om weer door te gaan. Super!