Afgelopen zaterdag had mijn zoon weer een voetbalwedstrijd. Uit in Brunssum deze keer. Eén van de trainers kwam ons ophalen, want met de bus naar Brunssum is niet echt te doen. Gewapend met de voetbaltas en goede zin gingen we naar Brunssum. Hoe zou deze wedstrijd verlopen?
Beginnende spelers
Het team waarin mijn zoon speelt is een nieuw opgericht team. Dus ze moeten nog heel veel leren en op elkaar ingespeeld raken. En dat is ook wel te merken in de wedstrijden. Op de trainingen wordt nu geleerd dat de jongens niet allemaal tegelijk achter de bal aan moeten rennen, want dan is een deel van het veld natuurlijk vrij voor de tegenstander. Het is wel leuk om te zien dat ze in de wedstrijden toch nog wel heel erg als een groepje achter de bal aanrennen.
Wedstrijden
Tot nu toe hebben de jongens met hun team één echte wedstrijd gewonnen. De rest hebben ze verloren, maar er werd wel in elke wedstrijd minstens één keer gescoord. En dat is gelukkig vooral waar de jongens naar kijken. Ze weten zelf ook dat ze nog niet het sterkste team zijn en kunnen ook na een wedstrijd goed evalueren. En elke wedstrijd is natuurlijk een nieuw leermoment. Bovendien moeten ze nog wennen aan de posities en hebben ze nog lang niet alle regels die in het betaald voetbal bijvoorbeeld gelden. Ze spelen zonder grens- en scheidsrechter en kaarten? Die hebben ze nog niet. En dat is voor mijn zoon maar goed ook, want hij had er anders al een paar gekregen. Het gaat nu in de wedstrijden vooral om het opdoen van wedstrijd ritme en vooral het plezier in het spel.
Toernooi
Op Tweede paasdag hadden de jongens hun eerste toernooi. Daarbij moesten ze onder andere spelen tegen teams waar ze eerder al eens van hadden verloren. Maar het vertrouwen was zeker aanwezig. Ze wisten dat hun best doen het allerbelangrijkst was. En dat deden ze dan ook. De eerste wedstrijd werd gewonnen, de tweede gelijk. De andere drie wedstrijden werden wel verloren, maar als ouders wisten wij tot de één na laatste wedstrijd dat er nog een kans was om zelfs tweede in hun poule te worden. Dat is de jongens aanvankelijk niet verteld, we hebben ze wel verteld dat ze heel goed derde konden worden, afhankelijk van de uitslag van de laatste wedstrijd.
En toen kwam de prijsuitreiking. De vijfde prijs ging aan hun neus voorbij en de jongens gingen iets rechter zitten. De vierde prijs… ging ook aan hun neus voorbij en ineens waren alle jongens alert en verscheen er een lach op de gezichten. En toen hoorden ze… dat ze de derde prijs gewonnen hadden! De blijdschap was duidelijk van de gezichten af te lezen. En natuurlijk werden er de nodige foto’s gemaakt door de eveneens trotse ouders van hun zoons met medaille en de beker. Ook door deze voetbalmoeder.
Doorgaan
Afgelopen zaterdag was er weer een wedstrijd en tijdens de laatste training werd de nadruk meer gelegd op het blijven aan de eigen helft van het veld. Een linksachter zou dus niet aan de rechterkant van het veld moeten komen en andersom. En… het grootste deel van de wedstrijd gebeurde dat ook wel. Zo mooi om te zien dat ze datgene wat ze op een training leren ook in de wedstrijd wel kunnen gebruiken. En ook al werd deze laatste wedstrijd verloren, ze bleven vechten tot het einde van de wedstrijd.
Nee mijn kinderen sporten niet en ik ook niet. Ik zou wel willen maar mijn lijf laat dat niet toe jammer genoeg.
Ja mijn dochter zit bij korfbal. Superleuk. M’n zoontje heeft een beperking en kan dus niet bij een gewone sport maar we staan wel op de wacht lijst voor zwemmen…
Wat zullen de kids trots zijn op de derde plek.
Een trotse mama, mooi om te lezen! Mijn kleintjes doen op dit moment alleen aan dansen en yoga. Maar ik sluit voetbal voor de toekomst ook zeker niet uit.
Geen team sport, wel lekker fitnessen. eigenlijk nooit aan een team sport gedaan ook.
Leuk dat ze inderdaad het geoefende van de training ook in de wedstrijd laten zien. Zelf heb ik een aantal jaren aan volleybal en fitness gedaan, maar inmiddels hou ik het bij wandelen.