Je kent het vast wel. Als klein kind werd je gevraagd iets te doen door één van je ouders. Omdat je daar geen zin in had, zei je dat ook “ik heb daar geen zin in”. Ik weet niet hoe het bij jou ging, maar regelmatig kregen wij thuis dan wel te horen “dan maak je maar zin”. En weet je? Vaak was het daarna ook goed. Maar zin maken zit hem niet alleen in de kleine dingen. Want hoe kan je je leven bijvoorbeeld tot zin maken?
Wat is levenszin?
Levenszin, het is zo’n mooi woord. Maar wat is het nou precies? Ik zocht het voor je op en vond dit:
Het leven leuk en zinvol vinden
Bron
levenshouding, lust
Het leven leuk en zinvol vinden dus. En dat is niet altijd even makkelijk. Uit ervaring kan ik je vertellen dat wanneer het leven anders loopt dan verwacht, de levenszin je snel kan vergaan. Die momenten heb ik natuurlijk een aantal keer gehad. Onder andere vanwege mijn onvervulde kinderwens, mijn scheiding en onlangs mijn ziekte. Het leven leuk vinden is dan helemaal even moeilijk. En dan moet je dus maar proberen zin te maken om te leven.
Dag voor dag
Hoe ik dat deed? Ik leefde dag voor dag. En ja, regelmatig wachtte ik ook gewoon tot de dag voorbij was en ik mijn bed weer in kon. Wat ik ook deed was blijven werken zolang het ging, want mijn werk was afleiding voor mij. Even bezig zijn met dat wat moet gebeuren en niet alleen maar met jezelf zitten. En schrijven. Schrijven was voor mij de therapie om met verdriet, onmacht en pijn om te gaan. Des te trotser ben ik ook op mijn derde gedichtenbundel. Misschien moet ik toch maar eens gaan kijken hoeveel gedichten ik nog kan vinden. En dan niet alleen over de momenten waarop ik het leven even “kwijt” was, maar ook de gedichten die ik op andere momenten heb geschreven. Over bijvoorbeeld vrede of actualiteiten uit het nieuws.
Schrijven als medicijn
Schrijven was voor mij dus een medicijn. Vaak genoeg heb ik daar ook van gedeeld. Natuurlijk in de vorm van mijn gedichtenbundels, maar ook via gedichten op Facebook. En natuurlijk heb ik een tijdlang wekelijks een gedicht gedeeld op mijn blog. Doordat ik nu gemiddeld om de dag een artikel publiceer is dat iets lastiger, maar ik kan natuurlijk met regelmaat wel weer aandacht gaan schenken aan één van mijn gedichten. Iets wat ik nu, al schrijvende aan dit artikel, bedenk overigens. Dus ik moet even gaan kijken hoe ik dat vorm ga geven en in welke frequentie ik dat wil gaan doen. Want hoe mooi zou het zijn als ik met mijn gedichten ook maar een sprankje levenszin misschien aan iemand kan geven?
Zin maken
Maar goed, zin maken dus. Hoe doe je dat als je eigenlijk geen zin hebt om iets te doen? Tja, ik denk dat er maar één optie is. Toch gewoon doen. Toch gewoon die wandeling gaan maken. Of toch gewoon gaan sporten bijvoorbeeld. Ik heb wel gemerkt dat ik achteraf dan wel een gevoel van voldoening had als ik iets toch deed terwijl ik geen zin had. En dat is dan ook wel weer iets om trots op te zijn.
Doordat ik vaak zo moe ben heb ik vaak geen zin om iets te doen. Dan is mijn energie zo laag dat ik er geen puf in heb. Dat komt door mijn darmziekten en de gevolgen vd kanker die ik gehad heb. Ik ga dan praten tegen mezelf en zeg dan: kom op Jet als het gedaan is ben je weer blij. Levenszin betekend voor mij positief in het leven staan. Ook als het tegen zit proberen een lichtpuntje te zien.