Op mijn werk spreek ik Nederlands. Het Limburgse dialect ken ik wel, maar dat spreek ik eigenlijk alleen als ik heel boos ben. Al zal het dan altijd wel een mengeling zijn van Drents, Limburgs en Nederlands. Maar op het werk dus Nederlands. Behalve…

Plat praoten

Ik ben dan wel een Drentse, maar ben niet opgevoed met het Drentse dialect. Mijn oma en overgroot oma spraken het wel en gebruikten dat ook wel als ze gewoon met ons praatten. Niet in volledig dialect, maar Nederlands met dialect woorden er tussendoor. Zo had mijn oma het vaak over “siepels snien” (uien snijden). Of wanneer ze over haar jeugd vertelde zei ze “dan gingen we schuun overschieve bij Joac Sijben euver ’t dammegie”. Daarmee bedoelde ze dan dat ze schuin overstaken over het veld bij Jacob Sijben. En ik vond het heerlijk om daarnaar te luisteren. En nog steeds hoor ik het Drents graag. Liever dan het Limburgs haha, al ontkom ik daar natuurlijk niet aan.

Rtv Drenthe

Mijn oma’s hadden thuis ook altijd Radio Drenthe aanstaan. Geweldig vond ik dat. Vooral Hemmeltied, een Drentstalig programma op zaterdag ochtend vind ik erg leuk om te luisteren. En ja, dan versta ik alles. Afgelopen winter werd ik ook genoemd op de radio, want terwijl Assen geen sneeuw had, hadden wij dat wel. En in de studio werd gevraagd om foto’s van hoe het buiten was. Dus heb ik, vanuit Landgraaf, een foto gestuurd naar het programma en dat werd genoemd in de uitzending.

Drèentse meziek

Daarnaast luister ik ook vaak naar Drentse muziek. Vooral naar Skik en Daniël Lohues. En dat gaat gepaard met een lach en een traan. Soms raken teksten in het Drents me soms net wat meer dan andere teksten. Bijvoorbeeld het lied “As de liefde mar blef winnen” vind ik in het Drents mooier dan in het Nederlands.

Plat praoten op ’t wark

Af en toe heb ik op die momenten op mijn werk dat mijn hart even sneller gaat kloppen. En dat collega’s mij nog wel eens “uitlachen”, maar dat kan me dan niet zoveel schelen. Soms hebben we klanten die dan vanuit Drenthe op vakantie komen in Landgraaf en dan komen ze vaak bij onze Plus boodschappen doen. En tja, als die mensen dan toevallig bij mij aan de balie komen, dan kan ik het nooit laten om even te laten merken dat ik door heb waar ze vandaan komen. Ik kan er niets aan doen, maar doordat ik dan mijn eigen dialect en mijn eigen accent hoor, ga ik vanzelf weer meedoen. Dan voel ik me even “thuis” terwijl thuis toch ver weg is.

En jij? Kom jij uit een gezin waar “plat praoten” heel normaal was?