Moederliefde. Het is een ontzettend mooi iets. Intens, dat ook, zeker wanneer je kind even niet bij je is. Dat is iets wat ik momenteel toch wel heel erg merk. Voor mij is dit de eerste zomer dat mijn zoon drie weken niet bij mij is. Drie lange weken moet ik hem om mij heen missen. Daar tegenover staat wel dat ik ook drie geweldige weken met hem samen ben geweest wat natuurlijk heel fijn was.
Stil om mij heen
Het is zo stil om mij heen op dit moment. En ja, ook die stilte lijkt gek genoeg te wennen. De wetenschap dat er niemand thuis is om met me te kletsen, geen switch op de tv, geen youtube. Alleen maar Orange is the new black, want ja, ik ben er eindelijk aan toegekomen om de serie af te kijken. Dus ja, het alleen zijn heeft misschien ook wel voordelen, maar toch verlang ik naar het moment dat ik gewoon mijn mannetje weer lekker kan knuffelen.
Het normale leven
Wanneer het normale leven dan weer begint straks als de vakanties voorbij zijn, dan komt ook het normale ritme weer. De momenten waarop gewerkt moet worden als zoonlief klaar is met school, de momenten dat hij lekker bij opa en oma kan zijn. En natuurlijk alle momenten die ik samen met hem kan zijn. Momenten waarop we mooie herinneringen kunnen maken. Leuke dingen kunnen doen. Samen kunnen bakken, wandelen, treinen (als er niet gestaakt wordt) en noem maar op. De momenten waarop we samen kunnen genieten van het leven. En eerlijk is eerlijk, als mijn zoon het naar zijn zin heeft, dan geeft mij dat toch stiekem een klein geluksgevoel.
Er te zijn als ze me nodig hebben. Het liefst vivat Ze me nodig hebben