Het zal je niet ontgaan zijn. De wereld is gespannen. In ieder nieuwsbulletin zie je weer ellende, wanhoop en verdriet. En ja, heel sporadisch is er ook iets positiefs. Zoals het stoppen van de gasboringen in Groningen. Al zal lang niet iedereen dat als positief zien misschien. Over het algemeen echter, zie je alleen maar kommer en kwel. En dat nu we voor een maand staan waarin we gaan stilstaan bij onze eigen geschiedenis. Wat doen al die wereldse spanningen met mij?

Oekraïne

De eerste spanning speelt zich natuurlijk dichtbij af. En nee, dan heb ik het niet over de formatie, want daarbij voel ik nog niet zoveel spanningen. Dat lijkt toch niet op te schieten op het moment. Nee, ik heb het over de oorlog in Oekraïne en over wat het met mijn Oekraïense vrienden doet. De onzekerheid bij hen over hoe het is in hun land. Hoe het is met hun dierbaren die daar nog zitten. Of soms weer zitten. De onzekerheid of ze ooit wel echt terug naar huis kunnen. Ook al bouwen ze momenteel hier in Nederland hun leven op. Toch zal Nederland niet echt als “thuis” voelen.

Dat is iets wat ik ook wel heel erg herken. Ik woon in Limburg en ik woon daar prima. In Limburg staat mijn huis, daar speelt mijn leven zich af. Maar wanneer ik in Drenthe ben, dan ben ik thuis. En waar dat aan ligt? Geen idee. Maar goed, dat is wellicht iets voor een ander artikel. Terug naar de wereldse spanningen. De situatie in Oekraïne is natuurlijk iets wat heel veel mensen nog steeds bezig houdt. Want, wanneer houdt het op? En hoe loopt het allemaal af?

Israël en Gaza

En dan zijn er de spanningen tussen Israël en Gaza. Het constante oorlogsgeweld daar is ook niet iets om vrolijk van te worden. Helemaal door de grote aantallen aan, veelal onschuldige, slachtoffers. Want laten we eerlijk zijn, ook de hooggeplaatste slachtoffers die vallen die wellicht achter een deel van het geweld zitten, zijn slachtoffers. Om de aanval op het hulpkonvooi ook niet te vergeten. Mensen die willen helpen en daarbij zelf aangevallen worden. Ook iets wat in veel van die gebieden toch helaas gezien wordt.

Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik de spanningen in dit gebied minder volg. Of in elk geval minder begrijp. Überhaupt begrijp ik het allemaal niet, maar wat er, toch al jaren, allemaal gaande is in het Midden-Oosten is toch iets wat ik nog minder begrijp.

Israël en Iran

Wat ik al helemaal niet kan begrijpen is dat je als land met twee andere landen de conflicten aan wilt en blijft gaan. Zo werden we vorige week natuurlijk toch wel enigszins opgeschrikt door de enorme drone regen die onderweg was vanuit Iran naar Israël. En is het nu wachten op de vergeldingsactie die al is aangekondigd. Wel “pas” na het Joodse Pesach feest. Blijkbaar gunt Israël haar inwoners wel een paar, voor zover mogelijk, mooie feestdagen voor alle ellende weer komt.

Hoe ga ik om met de spanningen?

Ik vind het allemaal maar griezelig al die spanningen overal. Daarnaast vraag ik me ook af wat het allemaal voor zin heeft. Wat het voor zin heeft om elkaar het leven maar zuur te maken en elkaar maar overhoop te schieten. Elkaars bezittingen te vernielen en elkaars leven te verwoesten. Want dat is toch eigenlijk wat er gebeurt. Levens worden verwoest, alles wat opgebouwd is verdwijnt, terwijl het leven ook in een situatie van vrede al zwaar genoeg kan zijn. Waarom moet een ander dat dan verwoesten? Ik moet zeggen dat het me echt wel bezighoudt. Waar ik vroeger eigenlijk altijd naar het nieuws keek, merk ik ook dat ik nu minder vaak naar het nieuws kijk om maar niet altijd die beelden te hoeven zien. Niet altijd de verschrikkingen te zien.

In plaats daarvan probeer ik alleen maar meer in mijn eigen kracht te gaan staan. Mezelf weer terug te vinden, sterker te worden en weer de regie over mijn leven in handen te nemen. En ik ben ervan overtuigd dat dat gaat lukken. Ondanks de spanningen die ik in mijn eigen leven soms heb. Natuurlijk deel ik daar over hier op mijn blog.

Hoe ga jij om met de spanningen in de wereld?