Patricia Heres
Ik ben dankbaar. Afgelopen week was, en is, voor mij en vele mensen in Waubach en heftige week. Het verlies van de 9-jarige Zoë kwam heel hard aan. Nog één keer heb ik de behoefte hierover te schrijven. En over wat maakt dat ik dankbaar ben.
Het is me gelukt! Ik ben weer gaan schrijven. Ja, dat weet ik zal je misschien denken, want er verschijnen natuurlijk regelmatig artikelen. Maar dat is niet wat ik bedoel. Nee, ik ben weer echt gaan schrijven in de vorm waar ik ooit mee begon.
Het gedicht van de afgelopen week schreef ik een paar jaar geleden. Niet voor een stille liefde, maar voor een overleden meisje. Een meisje waar iedereen in Nederland wel eens over gehoord heeft. Een meisje met de naam Anne.
Nee, dit is niet weer een artikel over scheiden. Of misschien toch ook wel. Maar niet over wat het precies met me doet. Of nou ja… misschien ook wel. Scheiden was vorige week namelijk het gedicht van de week. Vandaag vertel ik je dus meer over het gedicht en waarom ik het schreef.
Dit was vorige week het gedicht van de week. Het allereerste gedicht dat ik als jong meisje schreef. En dus voor mij ook een logische aftrap in mijn reeks gedichten van de week. Dit gedicht schreef ik zoals ik hierboven al schreef als jong meisje. Als meisje van elf schreef ik dit in eerste instantie […]
Afgelopen week zag ik op Facebook iets leuks voorbij komen. Bij de brasserie tegenover mijn huis hadden ze een doorgeef dagboek gekregen. In dit artikel vertel ik je meer over het idee achter dit dagboek. En natuurlijk heb ik hier zelf ook al in geschreven.