Nee, dit is niet weer een artikel over scheiden. Of misschien toch ook wel. Maar niet over wat het precies met me doet. Of nou ja… misschien ook wel. Scheiden was vorige week namelijk het gedicht van de week. Vandaag vertel ik je dus meer over het gedicht en waarom ik het schreef.
Scheiden
Het doet pijn om te beseffen
Dat de liefde er niet meer is
Daarom is een besluit genomen
En verbreken wij onze verbintenis
Soms worden in het leven
Bepaalde keuzes gemaakt
Waarbij de een de ander
Diep in het hart raakt
Tranen vloeien rijkelijk
Vooral als je alleen bent
Je probeert niets te laten merken
Aan je kleine, grote vent
Voor hem het allerbeste
Voor zover dat gesplitst gaat
In elk geval weet je
Familie en vrienden voor jou paraat
Altijd zijn ze daar voor jou
Zowel ‘s nachts als overdag
Zodat hopelijk ook jij weer
Snel rondloopt met een lach
Wens
Dit is een wens die ik denk ik wel voor mezelf had. Dat ik snel kon leven met de scheiding en mijn weg kon vinden in mijn eigen leven. Dat ik kon leven, alleen, soms met en soms zonder mijn zoon. En dat ik ook het geluk weer zou kunnen gaan vinden. En dan niet persé met iemand naast mijn, want dat was op dat moment het laatste waar ik aan dacht. En nog ben ik daar niet echt mee bezig. Ik vind het wel even prima zo. Natuurlijk mis ik wel eens iemand naast me, maar ik wil eerst voor mezelf alles weer op de rit hebben. Pas dan kan ik mezelf denk ik ook weer volledig geven aan een ander. De enige aan wie ik mij nu geef is natuurlijk mijn lieve zoon.
Nieuw gedicht van de week
Heb jij het gedicht van deze week al gelezen? Je vind hem zoals altijd hier. En… deze week kijk ik alvast vooruit met het gedicht van de week op een voor mij bijzondere datum.
