Soms zie je van die dingen die je doen smelten van binnen. Vandaag waren mijn zoon en ik even bij zijn oma, de moeder van mijn ex-partner. Ik heb nog steeds een heel goed contact met haar en haar vriend en daar ben ik wel heel blij mee. Vandaag zagen we daar iets wat heel bijzonder was, maar eigenlijk ook wel een beetje zielig misschien.
Natuur
Mijn zoon houdt erg van de natuur. Hij vindt het dan ook vaak leuk om even in de tuin te kijken bij opa en oma. Soms zit daar een eekhoorntje en er zijn altijd veel vogels en andere insecten. En veel verschillende planten en boompjes. Dus het is altijd leuk om daar te kijken. En daar zagen we dus vandaag iets.
“Kom eens kijken”
Dat is wat opa tegen mijn zoon zei. Hij moest eens komen kijken naar een jong vogeltje. Een koolmeesje om precies te zijn. Waarschijnlijk uit een nest gevallen in de boom die over de schutting heen hangt. In een hoekje van de tuin, op het zwarte zand zat het beestje. Een heel, heel klein koolmeesje. Toen we gingen kijken verroerde het zich niet. Het was heel mooi om te zien, maar tegelijkertijd besefte ik me ook wel dat ik niet weet of het kleintje het zal redden. Ik weet niet of de ouders dit vogeltje ook gaan voeden, om het maar niet over het zijn van een prooi te hebben.
Nestverlater?
Het zou ook nog heel goed kunnen dat dit vogeltje al een nestverlater is. Ik heb er eerlijk gezegd niet heel erg op gelet of het al veertjes had. Wanneer het beestje inderdaad een nestverlater is, dan is het heel normaal dat het een paar dagen op de grond zit voor het gaat vliegen. Dus laten we daar maar even op hopen. Of in elk geval dat het beestje het overleeft. In elk geval was het heel mooi om zo’n klein beestje te zien.
