Als je een dagje vrij bent, dan maak je soms onverwachte dingen mee. Zo ook vandaag. Ik had ineens politie aan mijn deur staan. Of nou ja, het begon iets anders, maar ik was er wel een beetje verbaasd door. In dit artikel vertel ik hoe het ging en wat er nou aan de hand was.
Aan het werk
Ik was aan het werk. Nou vraag je je misschien af hoezo, want ik schreef aan het begin van het artikel dat ik vrij was. Ja ik was inderdaad vrij van de supermarkt, maar dat betekent niet dat ik alleen maar voor de tv hang. Integendeel. Na eerst nog wat in huis te hebben gedaan, was ik achter mijn laptop gaan zitten om te schrijven. Iets wat ik sowieso veel doe als ik vrij ben overigens. Mijn zoon was naar school, ik had een belafspraak vanmorgen en daarnaast wilde ik natuurlijk iets gaan schrijven op mijn blog. Maar wat? Dat onderwerp diende zich vanzelf aan.
Afbeelding van André Muller via Pixabay
Ik keek even naar buiten…
Onder het schrijven keek ik even naar buiten. Dat doe ik wel vaker want aangezien ik blind kan typen is het af en toe best wel saai om alleen maar naar mijn scherm te kijken. Toen ik naar buiten keek liep er net een agente voor mijn raam langs. Of nou ja, een agente in burger, dus ik vermoed zomaar dat het iemand van de recherche is geweest. Ze leek in eerste instantie aanstalten te maken om door te lopen, maar toen ze mij zag zitten stopte ze en liet ze me haar identificatie zien door het raam. Dus ik stond op en liep naar de voordeur.
Niets aan de hand hoor
Het eerste wat ze zei toen ze me nogmaals haar identificatie liet zien was “goedemorgen, niets aan de hand hoor dus niet schrikken.” Nou verwachtte ik natuurlijk helemaal geen politie dus enigszins verbaasd was ik wel. De agente was heel vriendelijk en vertelde me waarom ze in de buurt was. Ik weet natuurlijk niet wat ik er openbaar over mag maken, dus over de inhoud van het gesprek zeg ik niets, maar ik kon haar wel wat informatie geven waar ze voor nu even iets mee kon. Ze heeft verder ook geen gegevens van mij opgeschreven ofzo, maar hield de informatie die ik haar gaf wel in haar achterhoofd. En verder? Tja, ik weet inhoudelijk ook niet wat er aan de hand is, ik weet alleen waar ze moest zijn. En meer hoef ik eigenlijk ook niet persé te weten.
Nee nooit hoeft ook niet
Dat is bijzonder, nee ik heb gelukkig nog nooit politie aan de deur gehad.
Wat fijn dat je kon helpen. Wij hebben het gelukkig nog nooit meegemaakt.
Ja, en dat was echt vreselijk. Als ik nu politie zie word ik nog weer angstig en trillerig.
Wat naar voor je! Kan me best voorstellen dat je dan geen fijn gevoel hebt bij het zien van politie.
Ik zou schrikken, zeker als mijn zoon op school was en dus niet bij mij thuis. Ik heb wel eens politie aan de deur gehad maar was niks ernstigs.
Ik zou toch ook wel even schrikken hoor. Gelukkig heb ik het nog niet meegemaakt.
Niet aan de deur, wel op werk. Ze kwamen een dame terug brengen die de benen had genomen. De vrouw had de tijd van haar leven met, zoals ze het zelf zei, die lekkere mannen