Beschrijf je meest memorabele vakantie.
De opdracht deze keer is om je meest memorabele vakantie te beschrijven. Voor mij zijn dat eigenlijk wel een paar. Die vakanties ga ik niet in één artikel proppen, ik ga er gewoon een serie van maken. Past ook nog wel bij de zomer en de zomervakantie. Dus gedurende de zomervakantie ga je een aantal vakantieherinneringen teruglezen.
Vouwwagen
Ik was denk ik een jaar of zeven toen we op vakantie gingen. Mijn ouders en wij met drie meiden op de achterbank. En achter de auto onze vouwwagen. We gingen samen met mijn opa en oma die al jaren naar dezelfde camping in Italië gingen. Camping Punta Lago aan het meer van Caldonazzo. En nu gingen wij mee. Lekker naar Italië. Omdat we natuurlijk best heel lang moesten rijden stopten we in de avond ergens op een parkeerplaats om daar te overnachten. De volgende dag reden we dan weer verder tot we in Caldonazzo aankwamen.
Lago di Caldonazzo
De camping, Punta Lago, ligt aan het meer van Caldonazzo. Een hele mooie locatie. Wij hadden het geluk dat wij een plek direct aan het meer kregen en opa en oma stonden naast ons. Dus vouwwagen opzetten, althans, mijn ouders dan, en wij konden spelen op het strand of zwemmen in het meer. Vlak naast de camping was ook de steiger met waterfietsen. Die hebben we ook eens gehuurd en je kon dan midden op het meer via een glijbaan het water in. Hoe krijg je een kind blij.
Uit eten
Af en toe gingen we tijdens onze vakantie uit eten. We gingen dan naar Albergo Due Spade. Wanneer we daar binnenkwamen, dan leek het wel alsof opa en oma daar wekelijks kwamen, want ze kenden elkaar natuurlijk al jaren. En dus hadden ze altijd veel te vertellen. Daarnaast was het een heel erg gastvrij hotel en, niet onbelangrijk natuurlijk, het eten was heel lekker. En zeg je Italië, dan zeg je natuurlijk ook pizza. Die haalden we, volgens mij, altijd in de buurt van de camping. En uiteraard was er ijs.
Mooie luchten in Italië
Wanneer je uitzicht hebt over een meer, dan kan je vaak ook genieten van de meest prachtige blauwe luchten. Helemaal tussen de bergen. Regelmatig zaten wij met opa en oma een spelletje te spelen zoals Rummikub. Op een dag zaten we weer een spelletje te spelen en de lucht was strakblauw. Of nou ja, aan de overkant van het meer kwamen een paar witte wolkjes. Al snel werden die grijzer en uiteindelijk bijna zwart. Opa zei toen dat we moesten stoppen, opruimen en de caravan van opa en oma in moesten gaan. Mijn zusjes luisterden en zaten al snel in de caravan. Mijn ouders hadden extra stormbanden aangelegd over de vouwwagen en opa had de voortent van de caravan extra vastgezet. Ik ging nog even de vouwwagen in, want ik wilde persé mijn lievelingsknuffel hebben. Maar…
Toen ik net mijn knuffel had gepakt barstte het noodweer los. Onweer, regen en hagelstenen, het kwam allemaal uit de lucht vallen. Oh ja en wind, heel veel wind. Die wind in combinatie met het onweer en de enorme hoeveelheid flitsen vond ik misschien nog wel het engst. Helemaal toen ik doorkreeg dat mijn ouders, die in de voortent van de vouwwagen stonden, zelf ook angstig werden en zelfs aan de tentstokken moesten hangen om de boel vast te houden. Hoelang het noodweer geduurd heeft weet ik niet, maar voor mij voelde het als een eeuwigheid.
Onweer
En sinds die tijd ben ik heel lang panisch geweest voor onweer. Nu, jaren later, vind ik het minder erg. Prettig vind ik onweer nog steeds niet en nog steeds doe ik alle ramen dicht tijdens een onweersbui, maar ik duik zelf niet meer weg. Wel vind ik het enorm eng als de lucht dan ook nog eens extra dreigend is. Bijvoorbeeld een paar jaar geleden toen Landgraaf tijdens het Pinkpop weekend getroffen werd door noodweer. De lucht kleurde toen zwart en groen en het ging behoorlijk tekeer. Toen was ik toch wel weer even echt bang en dacht ik veel aan die vakantie in Italië.
Ja herinneringen aan de zelfde vakantie. Ik hing aan die stokken??