Als fan van The Kelly Family mag een nummer van hen natuurlijk niet ontbreken. Sterker nog, ze zullen wel vaker voorbij komen. Vooral omdat er meerdere nummers zijn waar ik een bijzondere herinnering aan heb. Maar waarom nou dit nummer?
Songfestival 2002
Het was februari 2002 toen The Kelly Family meedeed aan de voorrondes voor het Eurovision songfestival. Ze deden destijds mee voor Duitsland, het land waar ze op dat moment als familie bij elkaar woonden. Met een nummer geschreven door Maite deden ze mee aan deze voorrondes. De stemmingsronde na afloop was nogal wat discutabel, maar uiteindelijk was het Corinna May die naar het Songfestival zou gaan.
Stage
De avond van de voorrondes liep ik stage in Appingedam bij mensen met een verstandelijke beperking. Ik ging met een collega naar een wijksteunpunt en had met haar geregeld dat ik het nummer van The Kelly Family mocht kijken. Thuis had ik natuurlijk ook mijn videorecorder wel ingesteld, maar live kijken is toch altijd leuker.
Stil
In tegenstelling tot veel, heel veel fans waren niet Paddy en Angelo mijn favoriete leden uit de band. Nee, mijn favorieten uit de band waren Maite, Patricia en John. Misschien was dat ook stiekem al wel een teken dat ik op vrouwen val, zonder dat ik het op dat moment zelf wist. Uiteindelijk was het dan zover dat The Kelly Family aan de beurt was. Het introductie filmpje keek ik en toen ging ik nog eens goed zitten voor het nummer…
Ik weet nog dat Maite het nummer inzette en ik keek naar de tv en toen… begon ik te huilen. Wat het was weet ik niet, maar iets overviel me. Ik wilde het liefst daar zijn, bij haar zijn. Ik ben toen weggelopen, heb wel het hele lied nog gehoord maar verder niets meer gezien. Sinds die tijd draaide ik ook de kalender die tegenover mijn bed hing niet meer van Maite af zonder dat ik eigenlijk wist wat er nou precies gebeurd was.
Ja, meerdere liedjes doen dat. Muziek opent deuren niet normaliter vaak gesloten blijven. Heel mooi en bijzonder eigenlijk : )
Wat een onwijs leuke blog categorie! Super inspirerend! Ik heb ontelbaar veel muzieknummers die iets voor mij betekenen.
Wel dat muziek iets voor me betekend. Dat Ik er door ga huilen…. Nee hoewel… Laatst zat ik in de bioscoop. Andre rieu. En hij liet een zangeres uit Oekraïne zingen. Toen hield ik het niet droog..
Ik heb heel veel nummers waarbij ik een brok in mijn keel krijg.
Muziek kan vele emoties oproepen. Op mijn werk (ben verpleegkundige io in de revalidatie) wordt ook vaak muziek therapie gegeven
Ik val niet op vrouwen, maar kijk toch ook echt veel liever naar Maite dan naar Paddy haha! ? En ik kan ook ontzettend ontroerd raken bij bepaalde nummers. Nummers die een herinnering ophalen, maar klassieke muziek maakt bij mij ook altijd van alles los.