Vandaag deel ik weer het gedicht van vorige week hier met je. En natuurlijk is er ook weer een nieuw gedicht van de week op de speciaal daarvoor ingerichte pagina.
Waarom?
Waarom toch niet
Mag ik het niet voelen
Mag ik niet ervaren
Wat anderen bedoelen
Ik wil zo graag weten
Hoe het voelt en hoe het is
Om nieuw leven te dragen
Te koesteren dat is wat ik mis
Lichamelijk is alles prima
Is wat mij steeds werd gezegd
Waarom mag het dan niet zo wezen
Ben ik als mens dan zo slecht
Ik weet niet hoe ik het moet doen
Hoe ik hiermee moet gaan leven
Het is een wond die altijd blijft
Dat is wel een gegeven
En vaak zal hij weer opengaan
Soms een beetje, soms enorm
Wanneer het je soms overvalt
Als een grote najaarsstorm
Alles heeft in het leven een reden
Maar waarom dan steeds weer bij mij
Wanneer gaan de tegenslagen
Mij toch eens voorbij
Het doet zo’n pijn om steeds te ervaren
Dat het leven nog weer zwaarder wordt
Mijn emmer draaglast loopt al over
En ik kom draagkracht tekort
Waarom?
Het gedicht waarom schreef ik in de periode nadat ik wist dat mijn kinderwens onvervuld was. Er speelden toen heel veel vragen, maar de grootste vraag was waarom het mij niet gegeven was om datgene te voelen wat toch echt aan een vrouw is voorbehouden. Namelijk het voelen van een kindje in je buik. Het koesteren van een wondertje waar jij negen maanden lang alleen voor mag zorgen voordat je het moet delen met iedereen om je heen. Vragen die denk ik heel logisch zijn. Maar ook vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen. Door het van me af schrijven van die vragen was ik het op dat moment tenminste eventjes kwijt.
Vragen zonder antwoorden
In het leven zijn er wel vaker momenten waarop jij een vraag hebt waarop wellicht nooit een antwoord zal komen. Op school moesten we vroeger opstellen schrijven over je leven over vijf of tien jaar. Verschrikkelijk vond ik dat. Want hoe wist ik op dat moment hoe mijn leven er in de toekomst uit ging zien? Daar kreeg ik op dat moment toch geen antwoord op? En achteraf zou het waarschijnlijk alleen maar teleurstellend zijn wanneer zou blijken dat je toekomstbeeld niet uit zou komen. Dus ik begon meestal mijn opstellen met een uitleg waarom ik niet zover vooruit wilde kijken. Om dan uiteindelijk toch maar iets te verzinnen van hoe mijn leven eruit zou zien.
Ja, ook ik kamp weleens met de waarom? Toen mijn dochter ziek werd en haar been geamputeerd moest worden. En later toen bleek dat ze EDS had. Toen voelde het alsof ik als moeder de schuldige was. Ik had geen gezond kind op de wereld gezet. Die vraag zal altijd op blijven spelen.
Er zijn altijd dingen waar je nooit een antwoord op zal krijgen.
Waarom kreeg ik 3 jaar geleden kanker? En nog wel anuskanker. Wist niet eens dat het bestond. Waarom?
Je krijgt in het leven soms dingen voorgeschoteld waar je nooit antwoord op krijgt . Dan is het een kunst om toch positief te blijven. En dat probeer ik dan ook! ❤️❤️