Ik schreef al eens over mijn geloofsgemeenschap; het Apostolisch Genootschap. In dat artikel legde ik je uit wat het ApGen, zoals wij het ook wel kort noemen, inhoudt. En wat het voor mij betekent. Maar ik beschreef niet precies waar ik dan in geloof. Daarover vandaag meer.
Wekelijkse inspiratie
Aanleiding voor dit artikel is de wekelijkse inspiratie die wij ook deze week weer mochten ontvangen. In deze inspiratiebrief staan een aantal vragen. Aan de hand van die vragen ga ik dit artikel schrijven. Wel heb ik de vrijheid genomen om de vragen een beetje duidelijker te formuleren. Zo zijn ze ook zonder de wekelijkse inspiratie te lezen volgens mij goed te begrijpen.
Wat is een wonder voor mij?
Ik geloof dat het leven een wonder is. Althans, het is een wonder dat twee cellen samen kunnen smelten en dat daaruit nieuw leven kan ontstaan. Het leven is niet iedereen gegeven. Ook wanneer cellen samensmelten is het niet persé gezegd dat er echt leven uit zal ontstaan. Dat is waarom ik het iets wonderlijks vind. En wanneer het wel uitgroeit tot een levend individu, geloof ik dat ieder individu met eerbied en respect benaderd behoort te worden. Met een gevoel van liefde passend bij de band die je met het individu hebt. Ik heb het nadrukkelijk over een individu, want het gaat voor mij niet alleen om mensen. Ook dieren en ja, zelfs planten en andere organismen behoren tot individuen waar leven in zit.
En natuurlijk kan het zijn dat jij geen groene vingers hebt. Ik ook niet echt overigens. Maar dan weet je ook van jezelf dat je niet de meest bewerkelijke planten in huis moet halen. Of wanneer je geen echte liefhebber van bijvoorbeeld katten bent, dan haal je waarschijnlijk geen kat in huis als huisdier.
Die andere zekerheid
Je hebt het vast wel eens gehoord: je hebt twee zekerheden in het leven. Je bent geboren en je gaat een keer dood. En toch is dat ook een wonderlijk iets. De dood. Je weet, over het algemeen, niet wanneer het komt. Wanneer je bijvoorbeeld weet dat je uitbehandeld bent, dan weet je dat je een keer gaat sterven. Maar je weet niet precies wanneer. Behalve natuurlijk wanneer je voor euthanasie gaat.
En ook dat is weer een wonderlijk proces. Ik heb het zelf niet van heel dichtbij meegemaakt. Ja, mijn oma is overleden nadat zij euthanasie kreeg, maar het hele proces vooraf daar ben ik niet bij geweest. Wel heb ik het vanaf de zijlijn meegekregen en heb ik mijn zusje daar met veel respect over horen praten. En ook al doet het overlijden van een dierbare pijn, ik vind het mooi dat euthanasie als mogelijkheid er is wanneer leven lijden wordt. Want dat zou het niet moeten zijn. Wel is het goed dat er een weloverwogen beslissing over genomen wordt door meerdere personen voordat het zogenaamde groene licht gegeven wordt.
Schepping
Maar de hele schepping is eigenlijk één groot wonder. Een wonder dat niet echt in woorden te vangen is. Ja natuurlijk kan je zeggen dat we op de aarde leven. En dat de aarde onderdeel is van het Melkwegstelsel. En dat het Melkwegstelsel onderdeel is van… Tja van wat. Het universum? Is dat een juiste benaming daarvoor? Ik weet het niet. Wel weet ik dat in het onderstaande filmpje pas duidelijk wordt hoe groot de wereld om mij heen eigenlijk is.
God
Maar als ik het heb over waarin ik geloof, heb ik het dan ook over het geloof in een God? Ja. Mijn ouders legden ons geloof in God vroeger als volgt uit: Wij geloven niet in een God die boven op een stoeltje zit en bepaald wat er gebeurt. Wij geloven dat in ieder mens, in ieder levend individu, een stukje God te vinden is. Namelijk datgene wat je niet ziet maar wat ons als mensen overstijgt. Dat waar we ontzag voor kunnen hebben. In alles wat leeft. En kan ik dat bij iedereen altijd zien? Zeker niet. Maar toch wil ik blijven geloven dat ieder individu iets goeds in zich heeft. Als je het maar wilt laten zien aan de ander.
In jou?