Over twee dagen is het weer zover. 4 mei, oftewel de dag van de dodenherdenking. Een bijzondere dag vind ik altijd. Voorafgaand zie je op televisie de nodige films en documentaires over de Tweede Wereldoorlog. Het kijken naar dergelijke programma’s maakt dat we niet vergeten wat er is gebeurd. Maar hoe zit het met de generaties na ons?
Vrienden tot 1940, en dan?
Wat er gebeurd is in ons land tussen 1940 en 1945 heeft ons land ingrijpend veranderd. Het zorgde voor tweestrijd tussen mensen waar de ene persoon koos om actief te zijn voor de vijand en de andere persoon juist in verzet kwam. Voor 1940 soms vrienden van elkaar, vanaf 1940 vijanden. En na 1945? Als ze nog leefden kwamen lang niet alle vriendschappen weer terug. En dat kan ik me ergens ook voorstellen. Want waarom zou je een vriendschap aangaan met iemand die volledig lijnrecht tegenover je stond? Aan de andere kant, waarom heb je dat tussen de vriendschap laten komen?
De wereld anno nu
Dat was toen. Maar hoe zit het nu? Nog steeds komen mensen door gebeurtenissen lijnrecht tegenover elkaar te staan. En vriendschappen worden dan niet altijd meer hersteld. En waar iedereen in 1945 riep dat er nooit meer oorlog mocht zijn, woedt er nu, toch vrij dichtbij, een heftige oorlog. Notabene begonnen door een land, Rusland, dat destijds betrokken was bij de bevrijding! En wij kijken vanaf de zijlijn toe en helpen waar we kunnen. Tegelijkertijd hopen we natuurlijk ook dat we zelf niet weer verzeild raken in een oorlogsstrijd.
Blijven herdenken
Daarom vind ik het belangrijk dat we blijven herdenken. Dat we stil blijven staan bij het verleden dat ons land zo veranderde. En dat we blijven beseffen hoe waardevol het is dat wij in vrijheid kunnen en mogen leven. Daar mogen we eigenlijk toch best heel erg dankbaar voor zijn. En hoe goed is het om daar één keer per jaar even twee minuten bij stil te staan. Althans, ik doe dat wel. Twee minuten in stilte nadenken over mijn vrijheid en in stilte denken aan iedereen die voor mijn vrijheid zijn of haar leven heeft moeten laten. En dan maakt het niet uit wie ik dan herdenk, maar ik herdenk. Voor mijn vrijheid, voor onze vrijheid en voor de vrijheid van toekomstige generaties! En heel bewust, samen met mijn zoon.
Zeker. Er zou nooit oorlog moeten zijn. En ja ik probeer het wel door te geven. Elk jaar ben ik 2 minuten stil op 4 mei. Zeker weten