Het is vandaag 24 februari. Vandaag precies drie jaar geleden werd de wereld op zijn kop gezet. Rusland viel Oekraïne binnen. Dagenlang zat ik aan de radio gekluisterd. Ja, aan de radio, want vanwege een verhuizing had ik toen nog geen toegang tot televisie. Ik had namelijk geen internetaansluiting, waardoor ik ook niets kon streamen naar mijn televisie. En ja, dat was ellende, maar eigenlijk was dat misschien maar goed ook. Want ik als, toen nog extreem, nieuwsjunkie wilde altijd alles weten. Had ik toen gewoon televisie gehad, dan zou ik dus de meest verschrikkelijke beelden de woonkamer inkrijgen. De hele dag lang. En of ik daar nou zo vrolijk van zou zijn geworden… Vandaag blik ik terug op die drie jaar, wat brachten ze en wanneer houdt het op?
Indringende beelden
Natuurlijk kreeg ik, ook zonder televisie, echt wel wat mee van alle ellende daar in Oekraïne. En in Rusland trouwens. Want er mag dan wel iemand in Rusland bevolen hebben een oorlog te ontketenen, ook in Rusland zijn vele slachtoffers van deze oorlog. Dat wordt nog wel eens vergeten. En logisch misschien, want we zien vooral het leed dat de Oekraïners is aangedaan. Velen van ons kennen wellicht ook wel de foto’s uit het oorlogsgebied. De foto van de hoogzwangere vrouw die werd weggedragen. Haar zoontje en zijzelf zouden komen te overlijden. Of de foto met de hand met pas gelakte nagels. Een foto waardoor een dochter ontdekte dat haar moeder overleden was. Doorzeefd met Russische kogels. De beelden van verwoeste steden, simpelweg indringende beelden die ons bereikten.
Over grenzen
De ellende in Oekraïne en Rusland beperkt zich natuurlijk niet alleen tot die twee landen. In Nederland zagen we dat al heel snel door de snel stijgende gasprijzen. Wat was ik blij met mijn vaste energiecontract op dat moment. Net voor de spanningen overal toenamen had ik deze vast weten te zetten, waardoor gas en stroom voor mij nog enigszins betaalbaar bleven. Goed, ik geef wel eerlijk toe dat ook ik heel erg let op wat ik verbruik. De verwarming toch een graadje lager en een vest aan, kleine moeite uiteindelijk. En daar ben ik inmiddels zo aan gewend, dat het geen issue meer is. Maar goed, prijzen namen toe, de prijs voor zonnebloemolie rees de pan uit. Zonnebloem olie verdween zelfs tijdelijk uit de winkelschappen. En er was een heuse graandeal nodig om ervoor te kunnen zorgen dat Oekraïne haar graan kon verschepen naar de rest van de wereld. Anders waren er tonnen graan die verloren zou gaan.
Opvang
Natuurlijk bracht de ellende in Oekraïne door alle onzekerheid ook de nodige vluchtelingen met zich mee. En waar je in Nederland aanvankelijk een vrij groot gevoel van welkom bemerkte, merk ik nu dat de opvang van diezelfde Oekraïners weerstand begint op te roepen. Kan ik het me voorstellen? Ja, deels wel. Maar aan de andere kant, stel ons land zou weer in een oorlog terecht komen, dan zijn wij toch ook blij als we ergens terecht kunnen? Ik heb van dichtbij de opvang van een groot Oekraïens gezin meegemaakt en weet hoe dankbaar zij zijn. Het was mooi om te zien hoe, met handen en voeten, je met elkaar kon communiceren en zo toch bergen kon verzetten. Triest om te zien hoe angstig zij waren in situaties waar de hulpdiensten aan te pas moesten komen vanwege de corruptie in hun eigen land. Maar wat vooral bijblijft is de enorme dankbaarheid die van hen uit gaat.
Hoelang nog?
Ik denk dat dat een vraag is die zo’n beetje de hele wereld zich afvraagt. Hoelang duurt deze oorlog nog? Of het Trump inderdaad gaat lukken de oorlog te stoppen? Met de uitspraken die Amerika op dit moment doet heb ik er een hard hoofd in. Het zou mij in elk geval enorm verbazen als het hem lukt om de ellende daar te stoppen op een manier waar beide landen ook echt vrede mee kunnen hebben. Het is in elk geval te hopen dat het langzaam aan zover komt dat Oekraïne weer kan beginnen aan de wederopbouw van het land. Wederopbouw, waarbij zij waarschijnlijk de hulp van het Westen nog steeds heel goed kan gebruiken.
Jazeker houdt het me bezig. Die arme mensen in Oekraïne en ja, ook in Rusland. ZIJ hebben er niet om gevraagd. Dat hun huizen vernietigd werden dat hun familie is vermoord in de oorlog. Het is een schande dat het in deze wereld gebeurd. Ik hoop echt op rust voor alle mensen en vrede overal in de wereld. Want het is niet alleen Oekraïne of Rusland op dit moment. De wereld is gek 🥲